close

Heb je zelf iets te melden?

UPSIDE DOWN /

10 levensvragen aan... Bart Van Loo

Foto - Stephan Vanfleteren | Leestijd - 2 minuten

Wat wilde je als kind worden? Ik was twaalf-dertien jaar toen ik het archief van de burgerlijke stand in naburige gemeenten uitploos met de bedoeling om mijn stamboom samen te stellen. Dat leek me wel iets: informatie opzoeken en die tot een meeslepend geheel verwerken. Tegelijk wilde ik ook leerkracht worden. Leerkracht werd ik eerst, die andere roeping volgde ik nadien.

Wat is het beste advies dat je ooit van je ouders hebt gekregen? Doe je best, jongen, laat je niet doen, maar wees wel altijd vriendelijk voor de mensen.

Op welke prestatie ben je het meest trots? Dat ik het als buitenstaander heb aangedurfd om dat complexe Bourgondische epos aan te pakken. Ik begon eraan als niet-kenner, maakte me na jarenlange studie het onderwerp eigen, en slaagde er vervolgens in om het in een dikke meeslepende pil te gieten.

Wat is je meest onhebbelijke eigenschap? Ik ben ongeduldig, al probeer ik daar jaar na jaar beter mee om te gaan.

Heb je ooit ‘ik hou van je’ gezegd zonder het te menen? Die specifieke woorden niet, maar soms ben ik vriendelijk geweest zonder het te menen.

Heb je ergens anders spijt van? Had ik maar Latijn-Griekse gestudeerd en gitaar leren spelen.

Op wie ben je – al dan niet gezond – jaloers? Op gitarist Geert Hellings, even virtuoos als Mark Knopfler en toch met een eigen geluid. Mij lukt het niet eens om een simpel gitaarakkoord te spelen. Maar eigenlijk ben ik gewoon blij om het talent van een goede vriend en zie ik mezelf in mijn verbeelding op een podium staan, elektrische gitaar in de aanslag.

Wat wil je ooit nog eens doen, maar zal er wellicht nooit van komen? Gitaar spelen in de Royal Albert Hall.

Welk(e) liedje(s) mag men spelen op jouw begrafenis? ‘Hier encore’ van Charles Aznavour, ‘La chanson de Jacky’ of ‘La ville s‘endormait’ van Jacques Brel, ‘Libera me’ van Gabriel Fauré en ‘Telegraph Road’ van Dire Straits.

Hoe wil je herinnerd worden? Toch wel als iemand die boeken schreef die er op hun manier toe deden, als iemand die de oude traditie van rondtrekkende vertellers nieuw leven inblies, maar ook als een liefhebbende en grappige papa en als een aanwezige echtgenoot.

Bart Van Loo is een Vlaamse auteur die boeken schrijft over de Franse geschiedenis en cultuur. Onlangs verscheen Mijn Frankrijk, een duizend-en-enige pagina’s tellende bundeling van zijn eerdere Frankrijk-boeken.