/BIPT-inspecteur
Tekst - Johan De Ryck | Foto - Tom Verbruggen | Leestijd - 2 minuten
Draadloze communicatietechnologie heeft de afgelopen decennia een hoge vlucht genomen. En Peter De Paepe mag zich een bevoorrechte getuige van die evolutie noemen. Hij werkt intussen al 35 jaar bij het – huidige – Belgisch Instituut voor Postdiensten en Telecommunicatie (BIPT), de overheidsinstelling die onder meer de veiligheid van de netwerken moet waarborgen.
JOB IN DE KIJKER /
Peter De Paepe ging na zijn studies digitale elektronica eerst aan de slag bij voedingsbedrijf Amylum in Aalst, maar stapte al snel over naar de Regie voor Telegraaf en Telefoon (RTT) – nu Proximus. Hij begon er als technicus, een job die hij korte tijd later inruilde voor die van inspecteur met de hoedanigheid van Officier van Gerechtelijke Politie, gemachtigd om verboden apparatuur in beslag te nemen.
Deurbel
“Ik ben opgegroeid met piratenzenders en vrije radio’s als Veronica, Mi Amigo en Radio Atlantis. Leuk om naar te luisteren, maar wel illegaal. Idem voor de bij radioamateurs populaire vossenjacht (waarbij de deelnemers op zoek gingen naar een radiozender die op een bepaalde frequentie uitzond – nvdr). Ik beleefde de komst van de eerste draadloze telefoon vanop de eerste rij, net als de uitrol van het 3G-, 4G- en 5G-netwerk.”
“Tegelijk was ik getuige van de voortdurende strijd tussen enerzijds de wetgever en toezichthouder en anderzijds vindingrijke cowboys. Met daartussenin de argeloze burger, die niet beseft hoe allerlei al dan niet illegale toepassingen de bediening van de draadloze toestellen in diens huis verstoren. Waarbij de behoorlijk strenge radiowetgeving bepaalt dat overtredingen zelfs correctioneel kunnen worden bestraft.”
“In principe is er voor elke draadloze verbinding een vergunning nodig. Ook op zee en in de lucht.”
Peter De Paepe
Er is niet altijd kwaad opzet in het spel. “Een klassiek voorbeeld is het rubbertje van een draadloze deurbel dat blijft haperen en er zo voor zorgt dat andere draadloze toepassingen in de buurt niet meer behoorlijk functioneren. Gelukkig kunnen we zo’n storing meteen oplossen. Hetzelfde geldt voor de goedkopere draadloze telefoontoestellen die het GSM-netwerk ernstig kunnen verstoren. Dikwijls is de oorzaak van het probleem te herleiden tot low cost, low quality, gemaakt in een land buiten de Europese unie.
Te land, ter zee en in de lucht
Peter ziet het als zijn belangrijkste taak om mensen te informeren en te sensibiliseren. “Zo heb ik al burenruzies opgelost, met als oorzaak de elektrische draadversperring rond een weide die de radio-ontvangst in de omgeving ontregelde. En een andere keer bleek de haperende waakvlam van een gasboiler ervoor te zorgen dat het televisiesignaal in huis werd onderbroken. Door dergelijke technische mankementen onder de aandacht te brengen, voorkomen we dat ze tot procedures leiden.”
“In principe is er voor elke draadloze verbinding een vergunning nodig. Ook op zee en in de lucht. Neem de radioverbinding tussen de kraanman die hoog in zijn cabine zit en de arbeiders op de grond. Daarvoor is een vergunning van het BIPT nodig.”
“We zijn al moeten tussenkomen, omdat de communicatieapparatuur aan boord van baggerschepen storingen veroorzaakte bij de Nederlandse Spoorwegen. De scheepvaart maakt zich wel vaker ‘schuldig’ aan het storen van walactiviteiten. Kijk ik naar de luchtvaart, is een betrouwbare communicatie tussen de piloten van een vliegtuig en de verkeerstoren op de luchthaven letterlijk van levensbelang. Daarom moest een droogoven voor garen in Kortrijk worden aangepast, omdat hij de radioverbindingen met de luchthaven in Rijsel hinderde.”
