/Yoshi Baert, visser
Tekst - Roel Jacobus | Foto - Dries Decorte | Leestijd - 2,5 minuut
Zoals je hem in de televisiereeks ‘Een jaar op zee’ kunt zien, is Yoshi Baert (22) uit Nieuwpoort ook in het echt: goedlachs, met het hart op de tong en twee handen waarmee hij dag en nacht de allesverslindende passie die het vissersberoep is in de praktijk brengt. “Toen ik als 17-jarige aan boord stapte, voelde ik: hier ligt mijn toekomst.”
THE ROOKIE /
Hoewel hij in een authentieke vissersfamilie ter wereld kwam, lag de interesse van Yoshi Baert in eerste instantie niet op zee. “Ik studeerde aan de sportschool in Brugge en werkte vier zomers als sportanimator op het strand. Toen dat laatste drie jaar geleden door de coronapandemie opeens niet meer kon, stelde mijn vader voor om eens een maand mee op zee te gaan. Na twee weken aan boord besefte ik: dit wordt mijn leven. Ik ben niet meer naar school teruggekeerd.” Sindsdien vormt Yoshi samen met zijn vader Bernd (47), diens schoonbroer en Yoshi’s peter Joachim Moeyaert (51), Geert Percuy (56) en Laureins Debruyne (30) de vaste bemanning van de ‘Z.279 Ramblers’. Ook Yoshi’s jongere broer Jarno gaat af en toe mee aan boord.
“Ik startte onderaan de ladder. In het begin moet je vooral zaken aanreiken en de afwas doen. Intussen doe je kennis op door je ogen en oren open te houden. En van zodra men merkt dat je meer kunt, krijg je extra taken. Zo is het mijn verantwoordelijkheid geworden om de vangst in het koelruim op te slaan. Intussen heb ik de opleiding tot roerganger gevolgd en het is mijn bedoeling om hierna elk jaar iets bij te studeren. Te beginnen met wat je moet weten over kleine machines – tot 300 pk, zoals ons schip – en daarna wil ik alles leren over grote machines, de job van schipper en communicatie op zee.”
Logboeken
De ‘Z.279 Ramblers’ vaart meestal tussen het Kanaal en de Golf van Biskaje. “Met een volle mazouttank kunnen we tot tien dagen op zee blijven en tegen het einde van die periode is er ook geen plaats meer in ons koelruim. In de praktijk leveren we onze vangst na ongeveer een week af in het Franse Le Havre, van waar die per vrachtwagen naar de veiling in België wordt vervoerd. Onze focus ligt op het vangen van tong en zeekat of katvis, maar we halen ook ‘bijvangst’ zoals tarbot, griet, zeeduivel en pladijs uit onze netten.” Interessante visgronden ontdekken, is puur vakmanschap. “Wij gebruiken nog logboeken waarin de vader van mijn peter aantekeningen maakte. Sommige van de plekken waar wij onze netten uitgooien, worden al meer dan tweehonderd jaar bevist.”
Vissers zijn dikwijls lang en ver van huis. Een sterke partner achter jou hebben staan, is dan cruciaal. Het is – meestal – zij die in haar eentje het huishouden moet zien recht te houden. Yoshi knikt: “Ik ben enorm trots op mijn vriendin en hoe zij elke dag zo goed voor onze flinke dochter van negen maanden zorgt.” //
Oud versus nieuw
Na jarenlang de vinger op de knip te hebben gehouden, investeert een aantal Belgische reders terug in de vernieuwing van hun vloot. Concreet zullen er in de nabije toekomst acht nieuwe vissersschepen in gebruik worden genomen. “Ook wij hebben al nagedacht over de vervanging van ons schip”, geeft Yoshi Baert toe. De ‘Z.279 Ramblers’ dateert uit 1969 en is daarmee het oudste vaartuig in de Belgische vloot. “De nieuwste vaartuigen bieden veel meer ruimte en comfort. Maar we hebben ook een emotionele band met het schip dat mijn vader intussen 17 jaar geleden heeft overgenomen. Een schip met een ziel dat een ouderwetse gezelligheid uitstraalt en onze tweede thuis is. De bouw van een nieuw schip kost bovendien 7 à 8 miljoen euro. Zelfs na aftrek van de 2 à 3 miljoen euro subsidie die je kunt krijgen, moet je nog altijd een fors bedrag kunnen neerleggen.”
