HET PUNT /
Vrouwen laten niet langer met zich sollen
21 FEBRUARI 2024 | LEESTIJD: 2 minuten
De staking van de textielarbeidsters in New York op 8 maart 1908 was de aanzet om 8 maart uit te roepen tot de internationale dag voor de rechten van vrouwen.
De werkgeversorganisaties uit de dienstenchequesector zegden eenzijdig de cao’s over de eindejaarspremie, de syndicale premie en de toeslag bij economische werkloosheid op, zonder overleg. Huishoudhulpen – voor het overgrote deel vrouwen, vaak in een kwetsbare positie – verliezen hierdoor gemiddeld 396 euro netto. De verontwaardiging bij de huishoudhulpen is groot. “Dit pikken we niet meer.” Ook al werken ze heel verspreid, toch vinden ze elkaar in hun verzet.
Die verontwaardiging was er ook bij de textielarbeidsters in New York in 1908, die protesteerden tegen de verschrikkelijke arbeidsomstandigheden in de industrie. Hun slogan Bread and Roses (Brood en Rozen) weerspiegelde de essentie van de strijd: niet alleen voor een beter inkomen, maar ook voor een beter leven met respect en waardigheid. Het was de aanzet voor de Verenigde Naties om in 1910 8 maart uit te roepen tot ‘de internationale dag voor de rechten van vrouwen’. Sindsdien komen vrouwen van alle achtergronden en politieke overtuigingen op die dag samen om te strijden voor de rechten van vrouwen wereldwijd.
-//-
“Als vrouwen stoppen, dan stopt de wereld.”
ANN VERMORGEN
_
Terwijl we de voorbije decennia onmiskenbaar vooruitgang hebben geboekt, wordt deze overschaduwd door een groeiende tegenbeweging tegen gendergelijkheid en tegen de rechten van de LGBTI+-gemeenschap. Dit moeten we heel ernstig nemen en er volop tegen ingaan. De Internationale Vrouwendag van 8 maart is een goed moment om een duidelijk statement te maken. De strijd voor vrouwenrechten, op de werkvloer en daarbuiten is nog lang niet gestreden. Vrouwen kunnen nog steeds niet veilig over straat op elk uur van de dag. Het recht op abortus wordt nog steeds in vraag gesteld, ook in België. Vrouwen nemen nog steeds het overgrote deel van zorgarbeid, onderbetaald en onbetaald, op zich.
Vrouwen met een migratieachtergrond worden nog steeds richting laagbetaalde sectoren zoals de schoonmaak geduwd, waar werkgevers denken met hen de vloer te kunnen aanvegen door cao’s op te zeggen.
De Internationale Vrouwendag herinnert ons eraan dat de strijd voor gelijke rechten en waardigheid nog lang niet voorbij is, en dat we samen moeten blijven strijden voor een wereld waarin alle mensen volledig vrij zijn om de keuzes te maken die zij zelf willen. Als vrouwen stoppen, dan stopt de wereld.
/ Ann Vermorgen, ACV-voorzitter /
