PRO/CONTRA /
"Meerderheid onderaannemers PostNL hoeft toch niet te boeten voor die paar rotte appels?"
Tekst - Lieven Bax | Illustratie - Rutger Van Parys | Leestijd - 3 minuten
De herhaaldelijke invallen van onder meer de arbeidsinspectie in depots van PostNL en de tijdelijke sluitingen die daarop volgden wegens inbreuken als zwartwerk, tewerkstelling van mensen zonder verblijfspapieren en zelfs kinderarbeid bij diverse onderaannemers zorgden ervoor dat de hele pakjessector de afgelopen maanden op ruime mediabelangstelling kon rekenen. Dat “mensen zonder enige kennis van zaken en zonder enige affiniteit met de sector” met hun uitspraken in de media het hele systeem van onderaannemers bekritiseerden, deed Ufuk Demirsoy, eigenaar van één van de 220 firma’s waarmee PostNL samenwerkt, echter steigeren. “De grote meerderheid die met alles in orde is, hoeft toch niet te boeten voor die paar rotte appels”, meent hij.
“Ik werk mij al tien jaar te pletter om mijn bedrijf uit te bouwen, met respect voor alle wettelijke voorschriften”, begint Ufuk Demirsoy. “Ook betaal ik mijn chauffeurs een correct loon en probeer ik altijd een deftig uurrooster voor hen op te stellen. En ik weet zeker dat ik niet alleen ben. Het overgrote deel van de sector is integer. Maar die paar rotte appels zorgen ervoor dat onze enorme inspanningen om alle medewerkers tevreden te houden en om niet tegen de schenen van de politie, arbeidsinspectie en douane te schoppen, worden overschaduwd. Intussen is het bikkelen om met de pakjesbedrijven een zo goed mogelijk tarief af te spreken, met de bedoeling om uit de kosten te geraken en misschien nog iets over te houden. Het ondernemerschap draait uiteindelijk toch om geld verdienen.”
“In de tien jaar dat ik in de sector actief ben, is de trend altijd maar dat het aantal te leveren pakjes stijgt en het bedrag dat je per afgeleverd pakje krijgt daalt. Je moet dus steeds meer pakjes rondbrengen om hetzelfde of – in het beste geval – iets meer te verdienen. Met de huidige tarieven ‘verdient’ een onderaannemer in feite maar net genoeg om uit de kosten te raken, en anders gaat het om één van die rotte appels die er illegale praktijken op nahouden om toch enigszins winstgevend te kunnen zijn.”
“Transportbedrijven strooien graag met slogans rond ‘duurzaam samenwerken’, maar in de praktijk is daar weinig van te merken. Niet alleen in de pakjesbezorgingssector, maar ook in het klein transport. Ik herinner mij een spoed-levering die ik ooit in onder-aanneming voor één van de grootste transportfirma’s van het land deed. Terwijl het gangbare minimumtarief voor dergelijke ritten 0,60 euro per kilometer bedraagt, mocht ik maar 0,42 euro per kilometer aanrekenen. Te nemen of te laten. Het is bij die ene rit gebleven. Omdat het aan dat tarief onmogelijk is om geld te verdienen. Enkel de chauffeurs uit Oost-Europa die je hier massaal ziet rondrijden kunnen dat.”
Flexibiliteit
“Cruciaal in dit debat is of het als normaal moet worden aanzien dat vast werk kan en mag worden uitbesteed aan een derde partij”, reageert Christof Valcke. “Het antwoord is klaar en duidelijk: neen. De norm moet zijn dat dit werk door personeelsleden met een vast contract wordt gedaan. Dat biedt de beste garantie op een correct loon voor de geleverde prestaties en laat ook de nodige controle daarop toe.”
“De norm moet zijn dat vast werk door personeelsleden met een vast contract wordt gedaan”
Christof Valcke
“Niet dat wij als vakbond tegen flexibiliteit zijn in sectoren die daar nood aan hebben. Zoals de pakjessector. De nieuwe regels die minister De Sutter voorstelt, laten ook genoeg ruimte aan zelfstandige onderaannemers om pieken te helpen opvangen. Maar het kan niet dat een bedrijf zijn transportactiviteiten volledig uitbesteedt en zo aan controle ontsnapt.”
“Ik sluit niet uit dat er onderaannemers zijn die hun personeel correct betalen. Maar dat de grote meerderheid de regels volgt, durf ik te betwijfelen. De talrijke individuele dossiers over fraude bij onderaannemers van PostNL en andere pakjesbedrijven die bij ons binnenkomen, laten toch iets anders uitschijnen. Mijnheer Demirsoy zegt zelf ook dat het als onderaannemer niet mogelijk is om rendabel te zijn en je personeel deftig te betalen. Dan vraag ik mij af waarom hij deze job blijft doen. Hij wil niet boeten voor de rotte appels, maar houdt het systeem mee in stand – en hij niet alleen.” //
Ufuk Demirsoy is sinds 2012 zelfstandig koerier. In het begin reed hij alleen rond om pakjes te bezorgen, maar ondertussen heeft hij acht chauffeurs in dienst. PostNL is zijn belangrijkste klant.
Christof Valcke is secretaris bij ACV-Transcom voor de transport- en logistieke sector.
