Davy Lavreysen is sinds februari 2018 in dienst bij het Antwerpse logistiek bedrijf Gosselin. “Ik begon hier op de verhuisafdeling ELSO, die onder andere transporten voor de Amerikaanse ambassade verzorgt (en het historische hart van het bedrijf vormt – nvdr). Dat was – en is – fysiek zwaar werk, dikwijls op onregelmatige uren. Gelukkig worden er tegenwoordig de nodige inspanningen gedaan om het minder belastend te maken, met andere tiltechnieken en de inzet van machines. Ondertussen ben ik zelf verhuisd naar de logistieke afdeling, waar ik als heftruckchauffeur containers met de meest uiteenlopende goederen laad en los. En daarnaast behoren onder meer ook een aantal administratieve taken en het scannen en fotograferen van goederen – om discussies met klanten over eventuele beschadigingen te vermijden – tot mijn takenpakket.”

Het is voor logistieke bedrijven als Gosselin een uitdaging om medewerkers aan te trekken en te behouden. “Niet iedereen is bereid om te werken tegen de startlonen die in de sector worden betaald. Gosselin ligt net buiten het havengebied waar havenarbeiders van interessantere voorwaarden kunnen genieten. Daartegenover staat dat er in de haven in ploegendiensten wordt gewerkt, wat een serieuze impact heeft op je sociale leven. Wij moeten soms ook lange dagen presteren, maar op rustigere momenten kunnen we vroeger naar huis.

Flexi-job
In het magazijn werken er mensen met alle mogelijke nationaliteiten. Davy helpt anderstalige medewerkers graag met het vertalen van administratieve documenten. “Je gaat toch niet iets ondertekenen dat je niet begrijpt? Ik zal ook altijd proberen om collega’s die zich in de problemen hebben gewerkt te verdedigen bij de directie”, spreekt de vakbondsman in Davy. “Maar dan moeten ze wel eerlijk zijn tegenover mij, anders kan ik niets voor hen doen. Ik wil ook niet de indruk wekken dat de vakbond het wel zal oplossen als iemand over de schreef gaat.”

“Het zijn soms lange dagen, maar op rustigere momenten kunnen we vroeger naar huis”

Misschien opmerkelijk om te lezen over een vakbondsman is dat Davy ook nog een flexi-job heeft als horecamedewerker tijdens voetbalwedstrijden en andere evenementen. “In de horecasector heb je zo’n systeem nodig om pieken te kunnen opvangen. In onze sector zie ik het niet meteen ingevoerd worden. En als het toch zou gebeuren en ik zou merken dat dit ten koste gaat van de vaste collega’s, zal ik er als vakbondsman zeker tegenin gaan.”

Davy Lavreysen combineert zijn job als magazijnier met een rol als afgevaardigde van ACV-Transcom. “Ik was ook al délégué in de kippenslachterij waar ik eerder werkte, maar dan namens het ABVV. Helaas werd ik daar geconfronteerd met een faillissement. Meehelpen aan de afhandeling van dat faillissement was emotioneel best zwaar, waardoor ik niet meteen stond te springen om opnieuw als afgevaardigde aan de slag te gaan. Mijn ACV-voorganger bij Gosselin kon mij echter overtuigen om het toch terug te doen.”

De overstap van het ABVV naar ACV-Transcom was voor Davy wel een cultuurschok. “Bij het ABVV kwam het erop aan om zo hard mogelijk op tafel te kloppen en heerste er ook een fundamenteel wantrouwen tegenover de directie. Het ACV geeft voorrang aan overleg en zal tijdens onderhandelingen altijd proberen om compromissen te sluiten. Een hele aanpassing voor mij. In het begin dachten de bazen bij Gosselin nog: ‘Amai, die kleine gaat er tegenaan.’ Secretaris Floor Baleci heeft van mij een ACV-afgevaardigde gemaakt, die wat bedachtzamer te werk gaat. Het heeft bijgedragen tot wederzijdse appreciatie tussen afgevaardigden en de directie. En met de invoering van maaltijdcheques en een winstpremie leverden de onderlinge gesprekken ook al dingen op die heel erg op prijs worden gesteld door de collega’s. Ze hebben me toen op hun schouders door het magazijn gedragen.” (ML)