/Schipper
Tekst - Deborah Seymus | Foto - Sofie Gheysens | Leestijd - 3 minuten
Schipper mag ik overvaren, ja of nee? In het spel met die naam zijn beide antwoorden mogelijk. Maar bij schipper Mehmet Gencoglu (37), die het veer tussen het Steenplein en Linkeroever in Antwerpen bemant, kun je altijd op een positief antwoord rekenen. “Het is dan ook prachtig om te zien hoe mensen zich tijdens de overzet even overgeven aan een moment van rust.”
JOB IN DE KIJKER /
Mehmet heeft al langer een passie voor water. Die zich eerst voornamelijk onder de zeespiegel afspeelde. Maar dat veranderde toen hij twaalf jaar geleden vanuit Turkije naar België kwam en besloot om naar de Zeevaartschool te gaan. “In mijn geboorteland werkte ik als duikinstructeur. Het allermooiste aan een watergerelateerd beroep is de rust die je daarin kunt vinden. Je kan je in zo’n job niet haasten. Omdat je afhankelijk bent van het water, een natuurfenomeen. Het heeft geen nut om te denken dat je met 120 kilometer per uur door het water kunt klieven. Net zoals de vissen jou observeren, moet jij je aanpassen aan hun ritme”, legt Mehmet uit, met Yves Cousteau, een Franse marineofficier, ontdekkingsreiziger en onderzoeker die de zee bestudeerde, als inspiratiebron.
Laat het duidelijk zijn dat Mehmets keuze om maritieme studies te doen niet uit de lucht kwam vallen. “Voor mijn Vlaamse echtgenote en ik besloten dat het beter was om naar België te verhuizen had ik eigenlijk het idee om een opleiding tot stuurman in de koopvaardij te gaan volgen. Dat heb ik dus niet gedaan. Maar ik bleef intussen wel dromen van een job op het water. Om uiteindelijk op de Zeevaartschool te belandden. Iets waar ik nog geen dag spijt van heb gehad.”
Rust
Een dag als schipper op het veer dat het Antwerpse stadscentrum en Linkeroever met elkaar verbindt begint om zeven uur ’s ochtends. “Dan controleren we eerst alle instrumenten aan boord en ook of alle machines goed werken. De overzet duurt dan wel maar vijf minuten, maar er kan altijd iets misgaan. Een sterke wind die plots opsteekt, kan het schip tegen de kade doen knallen, of de loopbrug in het water doen kantelen. En als je door mistvorming niets meer ziet, ben je afhankelijk van de radarcomputer aan boord en de antenne op de brug.”
Je ziet Mehmet stralen als hij over zijn job vertelt. “Het mooiste eraan is het sociaal contact. Zeker met passagiers die regelmatig het veer nemen sla je al eens een babbeltje. De overzet is dikwijls ook een moment waarop mensen even niets anders om handen hebben. Soms geeft hen dat naar eigen zeggen een vakantiegevoel. Omdat het schip maar zo snel of zo traag kan varen als het water het toelaat, gunnen mensen zichzelf ook even een moment van rust. Prachtig, toch?”
“Omdat het schip maar zo snel of zo traag kan varen als het water het toelaat, gunnen mensen zichzelf ook even een moment van rust. Prachtig, toch?”
Mehmet Gencoglu
Uitzicht
In het weekend en tijdens evenementen kan het bijzonder druk zijn. Mehmet geeft de recentste editie van de Ten Miles, een loopwedstrijd die elk jaar in april in en rond Antwerpen plaatsvindt, als voorbeeld. “Om een maximaal aantal mensen te kunnen overzetten, voeren we die dag met twee veren, één met een capaciteit van 200 personen en één met een capaciteit van 150. Door ononderbroken tussen linker- en rechteroever te varen, konden we op 12 uur tijd 15.000 mensen overzetten.”
Onze vraag of het niet heel erg saai is om de hele tijd dezelfde route te moeten afleggen, doet Mehmet breed glimlachen. “Sommige mensen denken dat, maar zij weten niet hoe mooi het uitzicht is dat ik iedere ochtend en avond heb als ik op Linkeroever mijn dag begin of afsluit. Het mooiste panorama over Antwerpen. Een uitzicht dat ook telkens anders is en daarom nooit verveelt. Bovendien komt het erop aan om als mens prioriteiten te stellen in je leven. Je kunt ervoor kiezen om goed geld te verdienen, of eerder belang hechten aan veel vrije tijd. Ik koos al eens ooit voor het eerste en had daar achteraf spijt van. Die les heb ik geleerd. Nu is het allerbelangrijkste voor mij om voldoening te halen uit wat de dag brengt. En in mijn huidige job is dat altijd al gelukt.” //
