IN BEELD /
8 tachtigers over 80 jaar sociale zekerheid
TEKST EN BEELD Lies Van der Auwera & Djorven Ariën / 15 JANUARI 2025 / LEESTIJD: 2 MINUTEN
Het Sociaal Pact van 1944 – een informeel akkoord tussen vakbonden en werkgeversorganisaties tijdens de bezetting – vormt de basis van de Belgische systemen van sociale zekerheid en sociaal overleg zoals we die vandaag kennen. Het wordt vaak gezien als het fundament van onze verzorgingsstaat. 80 jaar later blikt Visie in een videodocumentaire met acht tachtigers terug op wat de sociale zekerheid voor hen betekent.
De verhalen van Sonja, Evelyne, Jan, Godelieve, Agnes, Suzanna, Jacky en Jacky tonen stuk voor stuk de kracht en de impact van onze sociale zekerheid op hun leven. “Zonder de hulp van de sociale zekerheid hadden ik en mijn dochter het niet overleefd.”, zegt Sonja, die op haar twee jaar kinderverlamming kreeg. “Ik wilde wel werken, maar werd niet aanvaard. Er werd mij vlakaf gezegd: ‘U hebt een uiterlijk gebrek en u past niet bij ons.’”
Ze kreeg een invaliditeitsuitkering. “Anders had ik niks.” Ook haar dochter met een beperking leeft noodgedwongen van een uitkering.
“Sociale zekerheid is levensnoodzakelijk”
Evelyne is blij met de kinderbijslag die ze kreeg. “In de tijd dat ik jong was, werd het maatschappelijk verwacht dat je als vrouw thuisbleef om voor de kinderen te zorgen.
Ik wilde werken en mijn eigen leven kunnen leiden. Met de extra kinderbijslag kon ik een kinderverzorgster engageren.” Op haar 50ste kreeg ze borstkanker. “Bij ziekte blijft je inkomen verzekerd, zodat je geen angst hoeft te hebben en je moet afvragen waarvan je moet leven. Sociale zekerheid hebben is levensnoodzakelijk.”
Ook de anderen in de videodocumentaire hebben elk hun verhaal en zijn dankbaar voor de steun die ze kregen via de sociale zekerheid. Jan moest stoppen met het ongezonde werk dat hij deed. “Ik had teveel lood in mijn bloed.” Het Fonds voor Beroepsziekten (tegenwoordig Fedris) kwam tussen. Jacky is blij dat hij kon rekenen op de werkloosheidsverzekering: “Ik ben even werkloos geweest tussen mijn eerste twee jobs. Zonder mijn werkloosheidsuitkering had ik geen inkomen gehad.” En na een werkongeval waarbij hij bijna zijn vinger verloor was hij een tijdje werkonbekwaam. Via de sociale zekerheid kreeg hij toch een inkomen. Cabaretière en actrice Jacky Lafon die de documentaire inspreekt en één van de acht is, prijst zich gelukkig dat ze kon terugvallen op de sociale zekerheid wanneer het even wat moeilijker ging. Ze stond tussen de allergrootsten op het podium, maar had ook periodes dat ze geen werk had en moest stempelen. Ik heb ook twee kankers gehad en kreeg tijdens de behandeling een ziekte-uitkering.”
Verdient breed platform
Deze videoreportage verdient een breed platform en veel kijkers. Zeker in tijden waarin de politiek wil beknibbelen op socialezekerheidsrechten. Vandaar de vraag om mee je schouders te zetten onder de bekendmaking ervan.
Bekijk de videoreportage op
https://visie.net/video/acht-maal-tachtig
