RUGGESPRAAK /
Erik, hoofdverpleegkundige psychiatrisch ziekenhuis Bierbeek
TEKST Patrick Van Looveren / FOTO Eric de Mildt / 11 december 2024 / leestijd: 4 minuten
/Erik Butter (57)
“ER IS NOOD AAN EXTRA ZORGONDERSTEUNING ALS ER SPANNINGEN ZIJN OP EEN AFDELING.”
Op 7 november trokken 30.000 werknemers uit de zorg-, welzijns- en cultuursector door Brussel. Ze vroegen investeringen en meer waardering. Eén van hen was Erik Butter, hoofdverpleegkundige in het UPC Sint-Kamillus in Bierbeek. “Het is moeilijk om (de juiste) mensen te vinden en om goede mensen te houden. De geestelijke gezondheidszorg wordt stiefmoederlijk behandeld. We worden veel vaker dan vroeger geconfronteerd met agressie. Er spelen verschillende zaken. Vroeger had je als zorgverlener meer beslissingsrecht. Nu is er veel meer aandacht voor patiëntenrechten, wat op zich een goede zaak is, maar de slinger is doorgeslagen. Als patiënt kan je je zelfbeschikkingsrecht uitoefenen en beslissen om je medicatie niet te nemen, met alle gevolgen van dien. In de psychiatrie komen nu ook meer mensen terecht met een forensische of drugsachtergrond. Patiënten die de drug flakka gebruiken bijvoorbeeld kunnen volledig door het lint gaan en ongebreideld agressief worden. We hebben al gevallen gehad waarbij de patiënt de keel dichtkneep van de zorgverlener. Dat heeft een enorme impact. Mensen voelen zich niet meer veilig en niet gesteund door het beleid. Je ondersteunt elkaar als collega’s door dik en dun, je springt overal bij, je bent een ‘band of brothers’, maar er komt een punt dat ‘de rekker springt’. Er is nood aan ondersteuningsmaatregelen. Er worden welzijnscoaches ingezet, maar niet voldoende. Vaak komen die er pas als mensen er genoeg van hebben en ontslag nemen. In afdelingen met bijzondere zorgnoden is vooral behoefte aan mensen die je onmiddellijk kan inschakelen als er spanningen zijn. Voor zulke mobiele equipes is vaak geen geld. De experimenten met zorgondersteuners zijn nochtans veelbelovend. Dat zijn mensen die soms zelf in de problemen hebben gezeten, die tussen de mensen gaan zitten en die de kunst verstaan de non-verbale signalen van onze ‘gasten’ op tijd op te pikken en zo de lont uit het kruitvat kunnen halen voor het potje overkookt.”