HET PUNT /
Het verschil tussen een pizza en uw pensioen
Ann Vermorgen, ACV-voorzitter / 15 januari 2025 / Leestijd: 2 minuten
Een vriendin is jarig en gaat met het vriendengroepje samen een pizza eten. Gezellig bijbabbelen en lachen. Supertof. En je hebt ook echt wel zin in een ‘pizza vier seizoenen’. Alleen, je bent super allergisch voor champignons. Wat doe je dan? Simpel, bij de bestelling vraag je uitdrukkelijk om de champignons niet op de pizza te leggen. Dat vermijdt het gepriegel om die champignons van de pizza te vissen én de jeuk een paar uur later. Gewoon op het juiste moment duidelijk communiceren, we doen dat allemaal dagelijks.
Maar wat voor een pizza kan, dat kan blijkbaar niet voor de pensioenen van mensen. Sommige politici en mediamensen vinden dat de vakbonden te snel reageren op snoeiplannen van De Wever. Vakbondsmensen worden in sommige machtige kranten, die overduidelijk voor de N-VA en De Wever rijden, zelfs ronduit beledigd en belachelijk gemaakt. De boodschap is duidelijk: we moeten ons koest houden en stilletjes in een hoekje zitten wachten tot alles beslist is. Ik kan die opiniemakers en politici geruststellen: we zijn niet over één nacht ijs gegaan. We hebben de teksten van de supernota’s, die door politici gretig gelekt zijn en door media breed zijn uitgesmeerd, aandachtig geanalyseerd en nagerekend. En dan is maar één conclusie duidelijk: de rekening van de besparingsdrift van formateur De Wever is voor gewone mensen. Ervaring leert dat het veel beter en efficiënter is om vooraf te waarschuwen voor dergelijk ondoordacht en slecht beleid. Als beslissingen eenmaal genomen zijn, zelfs al zijn ze ronduit slecht, is het voor politici veel moeilijker om op de stappen terug te keren.
De Wever en zijn kompaan Bouchez hebben natuurlijk ook door vanwaar ze het meest tegenwind mogen verwachten. Daarom dat in de supernota veel maatregelen staan om de vakbonden te muilkorven. De bescherming van vakbondsafgevaardigden afbouwen, rechtspersoonlijkheid opleggen, het mensenrecht op protest ondermijnen,… het is natuurlijk allemaal geen toeval. Het is een cruciaal onderdeel van het plan.
-//-
“De rekening van de besparingsdrift van formateur De Wever is voor gewone mensen.”
ANN VERMORGEN
_
Wat ook bijzonder opvalt is de onvermijdelijkheid waarmee de plannen van de heer De Wever voorgesteld worden in de media. Opnieuw is de boodschap duidelijk: “protest is zinloos.” Dat is precies waar de formateur nu al maanden op aanstuurt, door telkens maar te herhalen dat er geen alternatief is. De keuzes in de supernota zijn verheven tot quasi wetenschap, ontdaan van elk spatje ideologie of politiek opportunisme. Sta me toe: er zijn wel alternatieven om de begroting op orde te krijgen. Als de Arizona-onderhandelaars eindelijk fiscaal orde op zaken zouden stellen, zouden we al een heel eind opgeschoten zijn. Als we voorkomen dat mensen massaal uitvallen door langdurige ziekte, en dat is iets anders dan bruutweg zieken sanctioneren, bespaart dat miljarden. Ook het dichten van de enorme gaten in de inkomsten van de sociale zekerheid, geslagen door de tax shift en andere aderlatingen door allerlei goedkope statuten, levert miljarden op.
Als dat allemaal politiek onhaalbaar is, dan is dat geen natuurwet. Dat zijn simpelweg politiek-ideologische keuzes. En tot tegenbericht is het in een democratie nog altijd gepast om daar, ook vanuit het middenveld, andere keuzes tegenover te stellen. En daar ook actie rond te voeren. En best vóór de pizza mét champignons wordt geserveerd.
