HET PUNT /
Koelbloedigheid en visie
Het was toch even opkijken: Charles Michel, nog even Europees president en oud-premier van ons land, roept in een open brief op om in Europa over te schakelen naar een oorlogseconomie. In een oorlogseconomie komt de productie en economische organisatie ten dienste te staan van oorlogsinspanningen. Binnenlandse consumptie wordt ingeperkt. Michel sluit met dit idee aan bij andere rechtse politici die vinden dat we bijvoorbeeld best in gezondheidszorg of in onze sociale zekerheid besparen om meer te investeren in defensie.
Naïef moeten we niet zijn. In Rusland is een onvoorspelbare en bloeddorstige politieke klasse aan de macht. Wat het in Amerika wordt, weten we nog niet, maar de kans dat Trump het haalt is reëel. En dan zijn we ook ver van huis. Ondertussen laten de Chinezen zich niet onbetuigd. En staat het Midden-Oosten op scherp. In zo een context is het geen slecht idee om een stevig veiligheidsbeleid uit te bouwen. Maar toch.
De roep naar een oorlogseconomie is een gevaarlijk hellend vlak. Onbedachtzaam meegaan in hoog militair opbod, de geschiedenis leert keer op keer waar dat eindigt. In bloed van gewone mensen dat vergoten wordt. In grauwe ellende. Het recente hersenspinsel van Michel is al even onbezonnen als de haast waarmee politici zoals Michel onze industrie naar de lageloonlanden hebben laten verkassen.
Al even onbezonnen als de gretigheid waarmee ze jarenlang goedkoop gas en olie hebben gekocht van onbetrouwbare regimes zoals Rusland. Nu krijgen we daar de rekening voor gepresenteerd.
-//-
“De roep naar een oorlogseconomie is een gevaarlijk hellend vlak.”
-//-
Ik verwacht van leidende politici dat ze een echt plan hebben. Koelbloedigheid en visie. Een plan dat verder reikt dan de paniek van de dag, verder dan de oproep naar een oorlogseconomie.
We moeten werk maken van een stevige en performante industrie in Europa. Zodat we minder afhankelijk zijn voor cruciale en strategische goederen. We moeten een economie uitbouwen die klimaatneutraal is en inzet op koolstofvrije energie. En dat moet samengaan met een sociaal systeem dat iedereen vooruit helpt. Alleen zo kunnen we de conflicten van morgen vermijden. Alleen zo kunnen we een Europese koers varen, waarin we maximaal inzetten op welvaart, vrede en diplomatie. En ja, een Europees gecoördineerd veiligheids- en defensiebeleid is daar ook een onderdeel van. Maar een oorlogseconomie niet.
/ Ann Vermorgen, ACV-voorzitter /
