DOSSIER ANALYSE REGEERAKKOORD /
Met nieuwe regering wacht Arizona-woestijn
Tekst Maarten Gerard / 13 februari 2025 / leestijd: 3 minuten
We hebben een nieuwe federale regering. Voor wie de soap beu was, was het ongetwijfeld een opluchting, maar voor wie met een werknemersbril naar het regeerakkoord kijkt, is er minder reden tot vreugde.
Op de volgende bladzijden gaan we in op een aantal voor werknemers relevante beleidsdomeinen in het regeerakkoord. Waarbij altijd de nodig voorzichtigheid aan de dag moet worden gelegd, want ondanks het lijvige document, blinkt niet elke passage uit in duidelijkheid. Daar komt nog eens bij dat men het amateurisme tot nieuwe niveaus heeft verheven door, zelfs na de goedkeuring van de teksten door de verschillende partijen, meermaals aangepaste versies met correcties te laten circuleren door fouten en incorrecte vertalingen.
Veel zal dus in de uitwerking pas helder worden. En hoe goed men het daarover echt eens is, heeft de saga rond de meerwaardebelasting al aangetoond de voorbije weken. We zullen in Vakbeweging dan ook nog uitvoerig op de maatregelen terugkomen de komende maanden.
Maar de teneur is duidelijk. Deze regering leeft in de liberale illusie dat werknemers vandaag geen bescherming nodig hebben, dat ziekte en werkloosheid keuzes zijn en dat collectieve problemen maar door elk op zichzelf opgelost moeten worden. Armen en nieuwkomers zijn daarbij eerste slachtoffer, gevolgd door werklozen en zieken. En treffend met dit mannelijk kernkabinet mogen vooral vrouwen ook de gevolgen dragen.
Het resultaat is een flexibilisering van de arbeidsmarkt, waarbij men de passend genaamde scharreljobs normaliseert. Studentenuren worden verruimd, flexi-jobs ook, net als het gebruik van fiscaal voordelige overuren. Door individuele werknemers soms positief onthaald, maar die als geheel iedereen doen verliezen. Zeker met de opheffing van de grenzen van de arbeidsuur van minimum 1/3. Het versterkt mechanismen van flexibele afroepcontracten waarbij iedereen vervangbaar is. Met ook druk op zowel de jobzekerheid als de arbeidsvoorwaarden van alle werknemers.
Het inperken van de eindeloopbaan met de stopzetting van SWT en de beperking van landingsbanen zorgt alleen voor een verhoogde druk op werknemers waarbij het dansen op een slappe koord wordt met nog wat extra stenen in de rugzak. En naast dat koord worden met het aanscherpen van de regels bij ziekte en werkloosheid nog wat wolfsklemmen opgezet.
En als woorden daarvoor niet overtuigen, dan doen cijfers dat wel. Deze regering wil maar liefst 23 miljard euro ophalen via besparingen en hervormingen. Maar liefst 8 miljard euro wordt bespaard op pensioenen (2,4), werkloosheid (2,7) en de welvaartsenveloppe (2,8). Daarbovenop komen nog besparingen op kap van het overheidspersoneel en de dienstverlening en de rechten van nieuwkomers.
-//-
“De teneur is duidelijk. Deze regering leeft in de liberale illusie dat werknemers vandaag geen bescherming nodig hebben, dat ziekte en werkloosheid keuzes zijn en dat collectieve problemen maar door elk op zichzelf opgelost moeten worden.”
_
Een derde van het budget – 7,8 miljard euro – wil de regering realiseren met bijkomende tewerkstelling. Hoe is een raadsel, want behalve een beperkte responsabilisering bij ziekte, is het zoeken naar enige rol en verplichting van ondernemingen in jobcreatie of het voorzien van aangepast werk voor zieken en werkzoekenden. Integendeel, elke uitbreiding van werkvolume die in het regeerakkoord voorkomt wordt vrijgesteld van belastingen en sociale bijdragen.
En daarbovenop krijgen ondernemingen nog 2 miljard euro toegestoken aan lastenverlagingen en voordelen, die de put alleen uitdiepen.
Een schamele 6% komt van een bijdrage van de sterkste schouders met 1,4 miljard euro. De regering probeert daar ook 800 miljoen euro aan sociale en fiscale fraude bij te tellen, waarbij de boodschap is dat gewoon de regels volgen blijkbaar al een extra inspanning is van de rijksten. Voor beide is de opbrengst hoogst onzeker.
Een andere rode draad is ook het totale misprijzen voor de akkoorden van de sociale partners en de evenwichten die moeizaam gemaakt zijn tussen de belangen van ondernemingen en de bescherming van werknemers. Zonder enige gêne wordt de sociale partners gevraagd het eenheidsstatuut te vervolmaken, terwijl men in dezelfde passage de ontslagperiodes inperkt en het proefbeding terug invoert. Recht tegen het akkoord van het eenheidsstatuut van 2013 in.
Het akkoord bevat wel 19 keer de vermelding van rechtszekerheid, maar de invulling ervan is erg eenzijdig. Voor werknemers die voor SWT stonden was het alvast geen vermelding waard. Instroom in SWT wordt onmogelijk “vanaf de datum van het regeerakkoord”, wat recht ingaat tegen de lopende cao tot 30 juni 2025. Hier moet dringend klaarheid geschonken worden over de lopende opzeg- en OCV-periode (OCV = ontslagcompenstievergoeding).
Dit alles loopt ook nog over in dat andere grote dossier, de interprofessionele onderhandelingen. Het startschot is alvast gegeven met opnieuw een loonmarge van 0% voor de komende twee jaar. Tegelijk is het merendeel van de materies van het sociaal overleg door de verhakselaar gehaald door deze regering. Gemakkelijke besprekingen worden dat dus allerminst.
Het zal een warm voorjaar moeten worden om de winterkilte te verdrijven.
Webinar ACV-analyse regeerakkoord
Pdf van ppt Acv-analyse regeerakkoord
https://www.hetacv.be/docs/default-source/acv-csc-docsitemap/3980-actualiteit-actualite/3985-campagnes--campagnes/250206_analyseregeerakkoordnl--002.pdf
