ZWART OP WET | TIJDSKREDIET /
Vakbonden naar Raad van State rond tijdskrediet
TEKST Piet Van den Bergh | FOTO romeovip_md | LEESTIJD: 3 MINUTEN | 15 MAART 2023
ACV, ABVV en ACLVB vechten de besparingsmaatregelen in het tijdskrediet aan bij de Raad van State. In het bijzonder vormt de uitsluiting van deeltijdse werknemers een onaanvaardbare discriminatie.
Sinds 1 februari van dit jaar kunnen werknemers die deeltijds werken geen nieuwe aanvraag voor halftijds tijdskrediet meer doen bij hun werkgever. In de nieuwe regeling geldt immers de voorwaarde dat een werknemer minstens één jaar voltijds gewerkt moet hebben om recht te krijgen op een uitkering voor halftijds tijdskrediet. Aangezien deeltijdse werknemers al geen toegang hadden tot het 1/5 tijdskrediet, zijn deeltijdse werknemers daarmee volledig uitgesloten van de deeltijdse vormen van tijdskrediet.
Dit leidt tot de bizarre situatie dat een werknemer die 75% werkt, wel een uitkering kan krijgen om volledig te stoppen met werken, maar niet langer om halftijds te gaan werken. Geen klein detail, aangezien maar liefst 89% van de werknemers die tijdskrediet met motief nemen, dit doet onder de vorm van een deeltijds tijdskrediet, halftijds of 1/5de.
Niet verwonderlijk, aangezien de uitkeringen voor tijdskrediet niet van die aard zijn om zonder loon mee rond te komen. De afschaffing van de relatief hogere uitkeringen voor werknemers met 5 jaar anciënniteit maken dit enkel maar erger. Daarnaast volstaat deeltijds tijdskrediet vaak om gezin en werk te kunnen combineren. Onbegrijpelijk dus dat voltijds tijdskrediet wel mogelijk blijft voor deeltijdse werknemers, maar deeltijds tijdskrediet niet meer.
-//-
Vrouwen nemen maar liefst 79% van het deeltijdse tijdskrediet op, tegenover 21% mannen. De genderimpact van de genomen maatregel is dan ook enorm én is een regelrechte discriminatie van vrouwen.
_
Genderimpact
Vrouwen nemen maar liefst 79% van het deeltijdse tijdskrediet op (buiten landingsbanen), tegenover 21% mannen. De genderimpact van de genomen maatregel is dan ook enorm én is een regelrechte discriminatie van vrouwen. Het Koninklijk Besluit dat deze maatregelen nam, werd genomen vanuit een starre besparingslogica en ging regelrecht in tegen het unanieme advies van de sociale partners in de Nationale Arbeidsraad. Evenmin onderzocht de regering alternatieven met een beperktere genderimpact. Volgens ons kan de voorliggende discriminatie bijgevolg niet gerechtvaardigd worden. En komt het de Raad van State toe om deze maatregelen te vernietigen, waardoor de oude regels terug van kracht worden.
Het beroep bij de Raad van State dienen we nog deze maand in. Helaas kampt de Raad van State met een ernstige gerechtelijke achterstand, en valt een uitspraak wellicht niet meer dit jaar te verwachten.
