HET PUNT /
Voilà. Het is zover.
13 DECEMBER 2023 | LEESTIJD: 2 MINUTEN
De laatste keer dat ik een openingswoordje mag schrijven voor Vakbeweging. De laatste keer dat ik me rechtstreeks tot u, militant van het ACV, kan richten. Het is niet waar ik aan dacht toen ik mijn afscheid als voorzitter aankondigde. Dat er veel ‘laatste keren’ zouden volgen. Maar dit is er dus een van. En eerlijk, het doet me wat, deze ‘laatste keer’.
-//-
“DE VAKBOND, DAT IS MENSENWERK VOOR MENSEN. ZEKER IN HET ACV. WAAR HET NIET GAAT OM HET LUIDST ROEPEN, MAAR WEL OM PROBLEMEN VOOR COLLEGA’S OPLOSSEN.”
_
Ik begon ooit als vormingswerker in de scheikundecentrale van het ACV. Daar heb ik geleerd hoe belangrijk militanten en afgevaardigden zijn voor een vakbond. Zij zijn de motor van een vakbond. En dat heb ik altijd zo blijven ervaren tijdens mijn loopbaan in de vakbond. De vakbond, dat is mensenwerk voor mensen. Zeker in het ACV. Waar het niet gaat om het luidst roepen, maar wel om problemen voor collega’s oplossen.
Toen ik werk zocht begin jaren 1980 kon ik beginnen in een vishandel. En in een verzekeringskantoor. En ook bij het ACV. Meer dan 40 jaar later heb ik geen gram spijt dat ik toen koos voor het ACV. Integendeel. Ik leerde heel veel mensen kennen. Schone mensen. Mensen die hun nek nog durven uitsteken. Niet voor zichzelf, maar voor hun collega’s. Mensen die je zeggen waar het op staat. En je meteen ook uitleggen hoe je het zou moeten aanpakken. Mensen met het hart op de goede plaats. En met handen aan hun lijf, altijd klaar om de dingen aan te pakken.
Ik doe mijn hoed af voor u.
Ik dank u uit het diepst van mijn hart om met u te hebben mogen samenwerken.
Ik wens u allemaal het beste toe. En ook veel moed en doorzettingsvermogen. Want ons werk voor een betere en eerlijker wereld is al een aardig eind opgeschoten, doch verre van klaar. Maar mensen samen, die komen er wel.
Voilà.
Dat wou ik nu nog vertellen.
Een dankbare voorzitter van het ACV,
/ Marc Leemans /