HET PUNT /
Werken, zwijgen en ondergaan is geen optie
Ann Vermorgen, ACV-voorzitter / Foto: Bart dewaele / 13 Februari 2025 / Leestijd 3 minuten
Het eerste stof is wat gaan liggen. En is een hele dikke, vieze modderbrij gaan vormen. Dat is het enige mogelijk besluit, nu steeds duidelijker wordt wat de nieuwe regering van plan is. Gewone mensen zullen nog harder en nog langer moeten werken. Niet alleen wie nu aan het werk is, ik ben ook heel ongerust over de wereld waarin onze kinderen hun leven zullen moeten proberen uitbouwen. De pensioenhervormingen, de snertcontracten, het zal hen ook keihard treffen.
Ondertussen is er voor bruto loonsverhogingen geen enkele marge. Misschien wat meer netto, ergens in 2029. Maar de regering heeft daar geen geld voor, ze heeft zelfs de geplande verhogingen voor de aller-, allerlaagste pensioentjes weg bespaard. Ze doet krak hetzelfde als de regering Michel met de ongedekte cheque van de tax shift. Gewone mensen betalen die nu nog af, de volgende ligt al op tafel. Er is alleen geld voor lastenverlaging voor werkgevers, maar liefst 2 miljard euro (er was toch geen geld?). En van die meerwaardebelasting zal het ook niet komen. Wat nog enigszins de schijn van een beetje rechtvaardigheid en een bijdrage van de rijksten had kunnen ophouden, blijkt niet veel meer dan een vodje, handgeschreven op een bierviltje.
Nu kunnen we twee dingen doen. Bij de pakken gaan neerzitten. “Die grote mannen in Brussel doen toch hun goesting”, zoiets. Werken, zwijgen en ondergaan. Dat is niet de keuze van het ACV. Daarom zijn we gestart met een informatie- en sensibiliseringscampagne. Nu moeten we ervoor zorgen dat mensen heel goed beseffen wat er echt op hen afkomt. En dat is veel minder positief dat wat sommige politici hun congressen voorspiegelden. Uit alle berichtjes en mails die ik ontvang, en dat zijn er veel, blijkt dat mensen ongerust en boos zijn als de regeringspropaganda doorprikt wordt. Met die woede moeten we aan de slag. Een krachtsverhouding opbouwen, de regering moet beseffen dat ze niet zomaar met alles wegkomt. Met acties van allerhande allooi, groot en klein. Want als er iets is wat politici en hun vrienden in het bedrijfsleven liever niet zien gebeuren is het dat hun kiezers/werkvolk zich beginnen te roeren. We moeten de vieze modder naar het pluche van het parlement en de directiekamers brengen.
-//-
“Zo lang ze het niet willen horen, gaan de regering en haar werkgeversvrienden het moeten voelen.”
ANN VERMORGEN
_
We zijn daarmee gestart op 13 december. Een grote betoging op 13 januari volgde en politici konden niet anders dan verklaren dat ze toch gingen bijsturen. De betoging op 13 februari was nog groter. En op 31 maart volgt een algemene staking. Maar daar mag het niet bij stoppen. We gaan de komende maanden, waarschijnlijk zelfs jaren, pal moeten staan. Aangekondigd. En onaangekondigd, want onvoorspelbaarheid brengt zenuwachtigheid. En we gaan ons niet mogen laten verdelen, wat politiek en sommige media nu volop proberen. Het is een truc zo oud als de straat. Mensen tegen elkaar opzetten om hen makkelijker te kunnen pluimen. Trap daar niet in! Van naar elkaar te stampen zijn werkende mensen nog nooit beter geworden. Alleen samen gaan we vooruit. In verdeeldheid verliezen we allemaal.
Zo lang ze het niet willen horen, gaan de regering en haar werkgeversvrienden het moeten voelen. Tot ze wel echt willen luisteren naar de bevolking. Op dat moment kunnen we aan tafel gaan om te onderhandelen voor eerlijke en evenwichtige hervormingen. Om zo recht te trekken wat nu heel krom is. Het is heel jammer dat het niet anders kan, dat mensen zich eerst heel kwaad moeten maken. Van volksvertegenwoordigers zou je beter mogen verwachten. Maar als het niet anders kan, dan moet het maar zo.
Volg onze acties tegen de afbraakplannen van de Arizona-regering op www.hetacv.be/arizona.
