/Fien Watteny, postbode
Tekst - Roel Jacobus | Foto - Stefaan Beel | Leestijd - 3 minuten
Het verlangen om meer in de buitenlucht te komen, deed Fien Watteny in het najaar van 2020 beslissen om haar werk in een woonzorgcentrum in te ruilen voor de job van postbode. “En van die beslissing heb ik nog geen minuut spijt gehad”, zegt ze.
THE ROOKIE /
Fien Watteny (28) heeft een diploma als zorgkundige en werkte na haar studies eerst zes jaar in een woonzorg-centrum in Ledegem. “Een job die ik heel graag heb gedaan”, beklemtoont ze. “Ik hou van het contact met mensen en zet me graag in voor anderen. Maar na zes jaar kreeg ik zin om meer in de buitenlucht te zijn. Tijdens de lockdown wekte de job van een vriend mijn interesse. Hij was als koerier bij bpost de hele dag op pad en maakte met de pakjes die hij rondbracht mensen blij. Toen ik vernam dat bpost nog postbodes zocht, heb ik meteen gesolliciteerd.”
Fien is afkomstig uit Izegem, groeide op in Lendelede en woont sinds drie jaar met haar partner in Ingelmunster. Elke werkdag vertrekt ze zeer vroeg in de ochtend naar het sorteercentrum in Roeselare. “Ik moet om kwart voor vier opstaan om om twintig voor vijf aan mijn krantenronde te kunnen beginnen, maar dat ben je snel gewoon. Het is ook fijner om niet meer, zoals in het woonzorgcentrum, ’s avonds, in het weekend en op feestdagen te moeten werken. Nu hebben mijn vriend en ik veel meer tijd samen. En dat ik al na drie maanden een contract van onbepaalde duur kreeg, kwam goed uit om bij de bank een lening te kunnen afsluiten voor het huis dat we kort daarna samen hebben gekocht.”
Rangschikking
Fien werkt dus altijd eerst een krantenronde af. “Daarna word ik terug in het sorteercentrum verwacht om vanaf halfacht de collega’s met dagdienst te helpen met het sorteren van de post. Dat gebeurt op een gestructureerde manier, waarbij elkeen zijn eigen taak heeft. Tegen acht uur is alle post gesorteerd en kan iedereen aan de hem toegewezen ronde beginnen. Voor mij betekent dat meestal eerst met een auto vol brieven en pakjes naar Hooglede, Staden of een andere buurgemeente van Roeselare rijden, waar elektrische fietsen klaarstaan om de verschillende rondes af te leggen.” De fietsen waarmee de post wordt bezorgd, zijn allemaal uitgerust met drie postzakken die gevuld elk tot dertien kilo wegen. “Gelukkig zijn het elektrische fietsen”, lacht Fien. “Enkele rondes bevatten immers stevige hellingen.”
Helemaal in het begin kreeg Fien eerst anderhalve week opleiding van ervaren collega’s. “Zij leerden mij alles over de verschillende soorten zendingen. En op elke nieuwe ronde reed er de eerste twee dagen iemand mee om mij de weg te wijzen. Eens je alle adressen kent, vlieg je erlangs.”
“Tijdens de lockdown wekte de job van een vriend mijn interesse. Hij was als koerier bij bpost de hele dag op pad en maakte met de pakjes die hij rondbracht mensen blij.”
Fien Watteny
Een beginnende postbode heeft geen vaste ronde. “Om de twee jaar wordt er een rangschikking op basis van anciënniteit opgemaakt en volgens die ranking mag je aangeven welke rondes je voorkeur genieten en ook vragen om als vervanger te worden ingezet”, legt Fien uit.
Gewapend tegen de kou
De soms gure weersomstandigheden vergden misschien wel de grootste aanpassing voor Fien, die in het woonzorgcentrum erg aangename temperaturen gewoon was. “Maar met een dikke jas, handschoenen en een nekverwarmer zijn we goed gewapend tegen de kou.”
Nostalgici herinneren zich de ‘facteur’ als iemand die een vaste ronde had en op die route alles en iedereen kende. Hoe zit dat nu? “Zelfs al wisselen de rondes die je aflegt, je leert na een tijdje nog altijd genoeg mensen kennen. Ik word onderweg ook graag aangesproken. Het meeste contact heb ik met ouderen, omdat die vaker thuis zijn en ook meer tijd hebben.” //